Archeologiczne znaleziska w rejonie
Nasca i Palpa nadal cieszą się wielkim zainteresowaniem, a ostatnio szczególną
uwagę przyciągnął wielki geoglif o długości ponad 60 m i szerokości 25 m, wyryty na
zboczu wzgórza w Palpa (region Ica, Peru) i przedstawiający orkę. Geoglif
został co prawda odkryty już w latach sześćdziesiątych XX wieku przez
niemieckich archeologów, jednak zachowane informacje były bardzo skromne, a
lokalizacja i rozmiary geoglifu niezbyt dokładne. W ramach nowego projektu
badawczego, którym – z ramienia Ministerstwa Kultury w Peru – kieruje Johny Isla Cuadrado, zdołano ponownie odnaleźć i odnowić zniszczony geoglif
orki.
 |
| Geoglif przedstawiający orkę (fot. Johny Isla Cuadrado) |
W latach dziewięćdziesiątych XX wieku, Markus Reindel i Johny Isla Cuadrado odkryli w rejonie
Palpa ponad 1000 geoglifów, niektóre o długości 400 metrów. Jak podaje
kierownik projektu, w przeciwieństwie do geoglifów z Nasca, większość geoglifów
z Palpa powstała na zboczach wzgórz skierowanych ku rozciągającej się poniżej
dolinie, wyznaczając tym samym obszar o charakterze sakralnym. Geoglif
przedstawiający orkę może być jednym z najwcześniejszych w tym regionie. Sama
orka była uważana za bóstwo morskie, a jej wizerunki często zdobiły naczynia
ceramiczne prekolumbijskiego Peru. Jest to jedna z najstarszych i
najbardziej tajemniczych figur w regionie Palpa-Nasca.
 |
| Naczynie w formie orki. Kultura Nasca (fot. Johny Isla Cuadrado) |
Nowe badania prowadzone przez uczonych z
Uniwersytetu Yamagata w Japonii dowodzą, że różnorodność
geoglifów mogła wynikać z faktu ich wykonania i wykorzystywania przez liczne
kultury z różnych względów. Prowincje Palpa i Nasca sąsiadują ze sobą, a
tamtejsze geoglify rozciągają się na obszarze 450 kilometrów kwadratowych.
Geoglify Palpa uważane są za najstarsze i prawdopodobnie sięgające czasów kultury
Paracas, która rozwijała się w latach 800-100 p.n.e. i poprzedzała kulturę
Nasca, kwitnącą w okresie od 100 r. p.n.e. do 800 r. n.e.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz